hup zi, het eerste postje van 2013, het moest er toch eens van komen!  Het jaar begon wat in mineur, op 18 januari is mijn oma overleden, het kwam toch wat onverwachts, ze was niet meer goed te been, had enkele jaren geleden een beroerte gehad, maar was wel nog helemaal bij verstand, een paar weken eerder zijn we nog eens naar Oostende gereisd om haar een bezoekje te brengen met het hele gezin, niet wetende dat het de laatste keer zou zijn dat we ze zouden zien.  Triest, maar het hoort jammergenoeg bij het leven.   
Afgelopen zaterdag zat ik weer te snotteren in een viering, de mama van Joppe en Luna heeft na 6 mnd vechten de strijd moeten staken, Joppe is Lander zijn beste vriendje, ze zitten samen in de klas en bij de chiro.   Luna zit dan weer bij Siebe in de klas, maar onze Siebe is nogal ne stoere en speelt momenteel niet met meisjes, want die zijn flauw,... :/.  Het was een hele mooie viering, mooi aaneengepraat door de mama, beste vriendin, de kindjes, niemand hielt het droog.  Zelf kende ik Ilse vrij oppervlakkig, omdat onze zoontjes goed bevriend waren maakten we wel praatjes en speelafspraakjes, als je Lander daar moest gaan ophalen was je het eerste uur niet terug thuis, zo tetteren dat ze kon!  We missen haar!  Joppe zal hier nu wel wat meer rondhangen, lekker spelen en kind zijn, daar kunnen wij de papa mee helpen en doen we met veel plezier, het is echt een braaf en grappig manneke.

Maar dit is nog steeds een loopblog en daar gaat het alsmaar beter, heb enkele stevige trainingsweken achter de rug, de basisconditie zit al terug prima, maar nu die snelheid terug kweken, maar met de schema's van Peter komt dat ook wel terug in orde, momenteel staan er redelijk wat vo2max trainingen gepland, iets waar ik als lange afstandsloper niet echt goed in ben, maar ik ben toch wel zeer gemotiveerd om ze te doen, en begin er zelfs al terug naar uit te kijken :).  Als ik de tempo's niet haal baal ik een hele dag, en als ik ze wel haal dan wil ik ze volgende training al sneller doen, ben een mens dat eigenlijk nooit echt tevreden is, peins dat ik dat pas ga zijn als ik een marathon onder de 2u50 kan lopen, maar dan hebben we nog een paar jaarkes werk!  Dus blessures blijf maar mooi ver weg!  Ook de wedstrijden krijgen terug vorm, op 3 maart loop ik de 10M van Oostende-Brugge, Peter heeft al verwittigd dat er nog geen toptijd inzit, maar ik ben wel eens benieuwd hoever ik nu sta dus ben klaar om te knallen, al is de stresskip al stiekem aanwezig, de kriebeltjes zijn al wat voelbaar aan het worden ;).
Ik laat zeker weten hoe het geweest is!!!
Hou jullie allema